دل مپرسید چرا سوخته یا می سوزد

هرچه شد باب وفا سوخته یا می سوزد

برق آن جلوه گراین است که من می بینم

خانهٔ آینه ها سوخته یا می سوزد

سوز عشق و دل افسرده زاهد هیهات

از شرر سنگ کجا سوخته یا می سوزد

اثر از نالهٔ ارباب هوس بیزار است

برق تصویر که را سوخته یا می سوزد

غره صبر مباشید کزین لاله رخان

هرکه گردید جدا سوخته یا می سوزد

برق سودای تو در پرده اندیشهٔ ما

کس چه داند که چها سوخته یا می سوزد

رشحهٔ فیض قناعت بطلب کاتش حرص

خرمن عمر ترا سوخته یا می سوزد

ساز هستی که حریفان نفسش می خوانند

تا شود گرم نوا سوخته یا می سوزد

ای شرر ترک هوس گیر که تا دم زده ای

نفس هرزه درا سوخته یا می سوزد

کیست پرسد ز نمکدان لب او بیدل

کز چه زخم دل ما سوخته یا می سوزد